Αρειος Πάγος: Τι αλλάζει για τους συμβασιούχους μετά την απόφαση 146/2023

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 

Η αλήθεια και τα «Fake News» για την απόφαση του Αρείου Πάγου 

   Πλειάδα δημοσιευμάτων είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας αναφορικά με την υπ’ αριθμ.: 146/2023 απόφαση του Αρείου Πάγου, με την οποία κρίθηκε, ότι συμβάσεις Ορισμένου Χρόνου στο Δημόσιο ή τα Ν.Π.Δ.Δ. δεν μπορούν να γίνουν Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (Ι.Δ.Α.Χ.), ακόμα και εάν οι εργαζόμενοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, εφόσον έχουν προσληφθεί μετά την 18-4-2001. Μάλιστα, αρκετά από τα εν λόγω δημοσιεύματα φτάνουν μέχρι του σημείου να παρουσιάσουν την εν λόγω απόφαση ως το οριστικό τέλος του αγώνα των συμβασιούχων, οι οποίοι επί σειρά ετών βιώνουν το πιο σκληρό καθεστώς «ομηρείας», ευρισκόμενοι σε διαρκή κατάσταση εργασιακής ανασφάλειας.

   Η συστηματική αναπαραγωγή της ως άνω απόφασης στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία εγείρει εύλογα ερωτηματικά για την σκοπιμότητα, που αυτή εξυπηρετεί, καθώς μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο αρκεί για να διαπιστώσει κανείς, ότι η εν λόγω απόφαση δημοσιεύτηκε ένα και πλέον έτος πριν (25-1-2023). Μολαταύτα, εμφανίζεται συστηματικά ως όλως πρόσφατη εξέλιξη. Πέραν τούτου, η εν λόγω απόφαση δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά την αποτύπωση της σταθερής στάσης της Νομολογίας του Αρείου Πάγου, η οποία έχει εκφραστεί ήδη με την ταυτόσημη υπ’ αριθμ.: 7/2011 Απόφαση της Ολομέλειας, η οποία κατέληγε στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα με την υπ’ αριθμ.: 146/2023 απόφαση.

    Μέχρι σήμερα, ωστόσο, οι αποφάσεις αυτές και πολλές άλλες, που έχουν εκδοθεί κατά καιρούς από τον Άρειο Πάγο, δεν έχουν σταθεί εμπόδιο στον αγώνα των συμβασιούχων για την διασφάλιση μόνιμης και σταθερής εργασίας. Αντιθέτως, έχουν εκδοθεί και συνεχίζουν να εκδίδονται αποφάσεις κατώτερων δικαστηρίων, με τις οποίες γίνονται δεκτές αγωγές εργαζομένων, που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ακόμα και εάν έχουν προσληφθεί μετά το έτος 2001. Και αυτό διότι στο δικανικό μας σύστημα, τα κατώτερα Δικαστήρια δεν δεσμεύονται από τις αποφάσεις ανώτερων Δικαστηρίων, καθώς είναι ελεύθερα να κρίνουν κατά συνείδηση εκτιμώντας κάθε μεμονωμένη περίπτωση, η οποία άγεται ενώπιον τους προς κρίση.

  Μέχρι σήμερα, η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. έχει σταθεί στο πλευρό των εργαζομένων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στηρίζοντας τις προσπάθειες τους στα δικαστήρια και οργανώνοντας τον συνδικαλιστικό αγώνα για την οριστική επίλυση του προβλήματος. Και η προσπάθεια μας αυτή, δεν αναστέλλεται ούτε εμποδίζεται από

δικαστικές αποφάσεις ή άλλου είδους εμπόδια, τα οποία σκοπό έχουν να ματαιώσουν τα δίκαια αιτήματα μας. Συνεχίζουμε δυναμικά τον αγώνα μας σε όλα τα επίπεδα και παλεύουμε για την ανατροπή της άδικης και απάνθρωπης εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

   Πολύς λόγος γίνεται για την πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου (146/2023), με την οποία το Δικαστήριο επανέλαβε για μια ακόμα φορά την άποψη του, ότι μόνο οι συμβασιούχοι, που έχουν προσληφθεί πριν την συνταγματική αναθεώρηση (18-4-2001) μπορούν να διεκδικήσουν την αναγνώριση των συμβάσεων τους ως Αορίστου Χρόνου. Η απόφαση αυτή, ωστόσο, δεν αποτελεί καινοτομία, καθώς είχε προηγηθεί ήδη από το έτος 2011 η υπ’ αριθμ.: 7/2011 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο.

   Αυτό, που φαίνεται να αγνοούν όσοι παρουσιάζουν την απόφαση αυτή ως «ταφόπλακα» για τους συμβασιούχους είναι, ότι τα κατώτερα δικαστήρια δεν δεσμεύονται από τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου και αυτό αποδεικνύεται εύκολα από το γεγονός, ότι δεκάδες συνάδελφοι μας, που προσελήφθησαν μετά το έτος 2001 έχουν δικαιωθεί με αποφάσεις Πρωτοδικείων και Εφετείων σε όλη την χώρα.

     Η Ομοσπονδία όλα αυτά τα χρόνια συνέχισε και θα συνεχίσει με αμείωτη ένταση τον πολύπλευρο αγώνα της για την οριστική επίλυση του προβλήματος των συμβασιούχων και την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματος των συναδέλφων μας, που απασχολούνται επί σειρά ετών σε κατάσταση «ομηρείας» καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Για την Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α

Ο Πρόεδρος                                           Ο Γεν. Γραμματέας

Νίκος Τράκας                                         Γιάννης Τσούνης